Many things have been said and written about relocation since the date of its application. The Armenians have managed to deceive the world public opinion for a long period by hiding behind the false documents. The Armenian massacre stories, which began with 300.000s and came to 3.000.000s have no basis. Likewise during the invasion of Istanbul, both the English and the French have sufficiently investigated the Ottoman archive and since they have not been able to submit any documents in relation with the Armenian genocide, they must not have found any such document.
On the other hand, they should have photographs in their archives taken by the journalists who came to Anatolia at that time to observe the relocation implementation. If a genocide had been committed with the order of the state, these photographs would have been presented to the world public opinion a long time ago. Furthermore, if the party claiming the reality of a genocide had concrete documents, would the for establishing a “commission of jurists” be left without a response? Why did not this official suggestion of the Ottoman State left unanswered? Was the reason the fear that the roles of some western countries would become apparent in the organization and agitation of the Armenian bands or the fear that sources, from which the Armenians obtained their guns to kill thousands of innocent civil people, be disclosed?
When the word genocide is mentioned the Nazi mass murder that resulted in the loss of millions of Jews and other ethnical groups, comes to mind. When the word genocide is heard, the murder at least a million Algerians by the French between 1954 — 1962 is remembered. When the word genocide is heard, the murdering of 1 million communists and their families by the Indonesian army between 1965 — 1966 is remembered. When the word genocide is mentioned, the massacre of almost 2 millions of Cambodians by the Red Kmers in Cambodia between 1975-1979 is remembered. When the word genocide is mentioned, the murdering of 500.000 Tutsies by the Hutus in Ruanda in 1994 is comes to mind. And finally when the word genocide is heard, the severe massacre of thousands of Muslims in Bosnia — Herzegovina and Kosova after 1991 by the Serbians is remembered. The genocide crime has been committed during these events in its real meaning.
If the Ottoman State had any intention of subjecting the Armenians to “genocide”, wouldn’t it commit it where the Armenians lived? What was the need for such expense made during the relocation and so many commercial and military precautions that needed to be taken?
The purpose of the relocation which the world’s most successful resettlement program has never been eliminating Armenians but was born out of a compulsory need of providing state security.
REFERENCE:
Hallacoglu, Prof.Dr. Yusuf, Facts Relating to the Armenian Displacement (1915); TTK Publication, Ankara 2001.
SONUÇ
Gerçekleştirildiği tarihten günümüze kadar gelen devrede yer değiştirme konusunda çok şey yazılıp çizilmiştir. Ermeniler, uydurma belgelerin arkasına gizlenerek, dünya kamuoyunu uzun süre kandırmayı başarmışlardır. Başlangıçta 300.000'lerden başlayıp, 3.000.000'lara kadar varan rakamlarla ifade edilen Ermeni katliâmı hikâyelerinin hiçbir dayanağı bulunmamaktadır. Nitekim İstanbul'un işgali döneminde, gerek İngiliz ve gerekse Fransızlar, Osmanlı arşivini yeterince araştırmış ve soykırımı imâ edecek bir belgeye dahi rastlamamış olsalar gerek ki, Ermeni soykırımına ait hiç bir belgeyi somut olarak sunamamaktadırlar.
Öte yandan kendi arşivlerinde, o zaman Anadolu'ya gelip yer değiştirme uygulamalarını izleyen ve görüntüleyen gazetecilerin çektikleri fotoğraflar olmalıdır. Eğer devletin emriyle böyle bir soykırım olsaydı, bu fotoğraflar da şimdiye kadar çoktan dünya kamuoyuna açıklanırdı. Ayrıca, eğer soykırım iddiacılarının elinde sağlam belgeler bulunsaydı; 1919 yılında Osmanlı Devleti'nin resmen tarafsız bir "hukukçular komisyonu" kurulması önerisi cevapsız bırakılır mıydı? Osmanlı'nın bu resmi teklifi niçin cevapsız bırakılmıştır? Yoksa, Ermeni çetelerinin organize edilmesinde ve kışkırtılmasında bazı batılı devletlerin rollerinin ortaya çıkmasından ve binlerce masum sivil halkı canice boğazlayan Ermenilerin silahlarını aldıkları yerlerin belirlenmesinden mi korkulmuştur?
Soykırım denince akla, Nazilerin II. Dünya Savaşı boyunca Yahudilere ve diğer etnik gruplara karşı giriştikleri ve milyonlarca insanın canına mal olan kitlesel kıyım gelir.
Soykırım denince akla, Fransızların 1954-1962 yılları arasında Cezayir'de en az 1 milyon Cezayirliyi katletmeleri gelir. Soykırım denince akla, 1965-1966 yıllarında Endonezya ordusunun bir milyon komünisti ve ailelerini öldürmesi gelir.
Soykırım denince akla, 1975-1979 yılları arasında Kamboçya'da Kızıl Kmerler'in 2 milyona yakın Kamboçyalı'yı katletmeleri gelir.
Soykırım denince akla, 1994'de Ruanda'da 500.000 Tutsi'nin, Hutular tarafından öldürülmesi gelir.
Ve nihayet soykırım denince akla, 1991'den sonra Bosna-Hersek ve Kosova'da binlerce Müslümanın Sırplar tarafından vahşice katledilmesi gelir. Soykırım suçu, gerçek anlamda bu olaylarda işlenmiştir.
Şayet, Osmanlı devletinin Ermenileri "soykırım"a tabi tutmak gibi bir amacı olsaydı; bulundukları yerlerde bu düşüncesini gerçekleştiremez miydi? Yer değiştirme sırasında yapılan bunca harcamaya, bunca idari ve askeri önleme ne gerek vardı?
Devlet güvenliğinin sağlanması için zorunlu olarak uygulanan ve dünyanın en başarılı sevk ve iskan hareketi olan yer değiştirme uygulaması, hiçbir zaman Ermenileri imha etmek amacıyla yapılmamıştır.
KAYNAK:
Halaçoğlu, Prof. Dr. Yusuf-; Ermeni Tehcirine Dair Gerçekler (1915), TTK Yayını, Ankara 2001
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder