One of the most significant Armenian allegations regarding the immigration implementations is the telegrams, which —also allegedly- contained Talaat Pasha’s orders for killing the Armenians. However, Talaat Pasha himself has expressed in number of occasions that the measures taken with regard to Armenians have no object of massacring them in any way. In fact; in a cryptic telegraph —communiqué wired on August 29, 1915 to the Governors of Hüdaverdigar, Ankara, Konya, Izmit, Adana, Maras, Urfa, Halep, Zor, Sivas, Kütahya, Karesi, Nigde, Mamuretülaziz, Diyarbekir, Karahisar-i Sahib, Erzurum and Kayseri Provinces and sub-Provinces; the purpose of the immigration was explained as the follows (1).
“The purpose of the Government regarding the moving of Armenians from their original settlements is to prevent their anti-governmental actions; and to discourage their ambitions of establishing an Armenian State. Their massacre is completely out of question; on the contrary the safety of the groups during immigration should be ensured; and while measures for their catering should be taken, the “Immigrants Allocation” should be used to meet the cost. Armenians who are allowed to stay in their original settlements should not be re-located afterwards. As it was stated before the immigration of the dependents of military forces; protestant and catholic Armenians; and artisans (in accordance with the need) are definitely prohibited by the Government severe legal measures. Against the gendarmes and government officials who attack the immigrating groups or those who lead such attacks severe legal measures should be taken and such individuals should immediately Court-Martialled. Relevant provincial and sub-provincial authorities shall be held responsible for such events.
In another cryptic note sent to Ankara on May 27 1915 it was said that; “The measures taken by the Government regarding the Armenians are based on the necessity to ensure and protect the welfare and order of the Country. Exclusion of the Catholic and Protestant Armenians —who are at present observed as impartial at the present- from immigration, is the indication that the Government has no intention to massacre them” (2).
However, the communiqué which was issued by the Government for deporting the terrorist Armenians and their Gang leaders has been understood incorrectly in some places. Hence, several Armenian Bands, which were caught, were sent to places in which they continued their actions more freely. Upon such occurrence’s Talaat Pasha issued another communiqué on June 1, 1915, stressing that such Armenians should be transported to the places where they would not be able to continue their harmful actions, and also there deportations should be limited to the terrorists and rebels only (3).
Furthermore, in still another cryptic note dated June 13, 1915 dispatched to Mamuretüllaziz province, it was stated that the Armenians, besides those who were handed to the Court Marshall should be kept at suitable locations within the province under a previous order, hence not necessarily sent to Mousul province (4).
In a cryptic note dated June 14, 1915 which was sent to Erzurum, Diyarbekir, Mamuretülaziz and Bitlis provinces, after stressing that the Armenians should be protected during the immigration process; it was mentioned that it was natural to take measures against those who would try to flee or rebel against the gendarmes; however in no case Moslem peoples should be involved in such corrective acts; and also no opportunities should be set to start conflicts between the Moslems and Armenians.
Coming to the telegraph which is the core of the alleged claims of Armenian massacre (5).
An Armenian named Aram Andonian referred to it in his book, titled : “Memoirs of Naim Bey / Official Turkish Documents Regarding the Deportation and Massacre of the Armenians” published in London in 1920. This book was published under the titles: “Official Documents Regarding the Massacre of the Armenians”; and “The Gross Offence, the Last Armenian Massacre and Talat Pasha; the Originals of the Signed Official Telegraphs” in Paris and Boston respectively.
The telegraphs in the book, which were attributed to Talat Pasha, are false documents, which were originated to create a “massacre criminal”. As a result of the examination and research which was carried out by Messrs. Sinasi Orel and Süreyya Yuca on the subject documents a number of positive evidences, which prove the falsity of them were found. Among these evidences are: “that the person named Naim Bey — from whom the documents have been said that obtained- had never been employed in the “Celleppo Re-Settlement Department, that neither the said documents were authentic, nor the type of the papers were the same of those used in the official communication of that time; that the original counterparts were not among the Ministry of Interior documents in the Prime Ministry’s Archives; that the deed numbers on the documents could not fond in the registration logs of the relevant department; that there were some mistakes on the dates according to Mohammedan and Gregorian Calendars; that there were inconsistencies between the signatures; and there were some big grammatical and spelling mistakes in them.”
Furthermore, although it was mentioned that; “the original copies of the documents which were used in the book were kept at the Armenian Office in Manchester” since then they have persistently been concealed from the examination of the World opinion, and since their “authenticity was based on the report of the Aleppo Armenian Unit during the Ottoman times; is an important indication of the falsehood of the alleged claims of Armenian massacre.
REFERENCES:
Hallacoglu, Prof. Dr. Yusuf, Ermeni Tehcirine Dair Gerekceler (1915), TTK Yayini, Ankara, 2001.
Published by:
Turkish Hutorical Association, Ankara, 2001.
FOOTNOTES:
1) DH. EUM 2. Branch, 68/80
2) DH. EUM 2. Branch, 68/71; 2. Branch 68/84 (see doc: 192, 200)
3) DH. EUM 2. Branch, 68x101 (see doc 217).
4) An Armenian group which consisted of 26.064 people and lived in Aleppo were not actually included in the immigration process. Because; the population re-settled in the new settlement location were brought from Anatolia. On the other hand while the number of those who arrived at Aleppo were given as around a hundred thousand, (see: DH EUM. 2nd Branch, 68/80) the population arrived here was taken as 100.000.
5) OREL, Sinasi, YUCA Sureyya, Ermenilerce Talat Pasa’ya Atfedilen Telgraflarin Gercek Yüzü, Turkish Historical Association Publication, Ankara 1983.
TALAT PAŞA'YA ATFEDİLEN TELGRAF
Yer değiştirme uygulaması hakkındaki Ermeni iddialarının en önemlilerinden biri de Talat Paşa'ya atfedilen ve Ermenilerin katledilmesini emrettiği iddia edilen telgraflardır. Oysa, yer değiştirme kararı ve uygulaması sırasında; Ermeniler hakkında alınan tedbirlerin onları yok etme amacını taşımadığı Talat Paşa tarafından her fırsatta dile getirilmiştir.
Nitekim 29 Ağustos 1915 tarihinde Hüdavendigâr, Ankara, Konya, İzmit, Adana, Maraş, Urfa, Halep, Zor, Sivas, Kütahya, Karesi, Niğde, Mamuretülaziz, Diyarbekir, Karahisar-ı Sahib, Erzurum ve Kayseri vali ve mutasarrıflarına (Mutasarrıf: Osmanlı yönetim yapısında bir sancağın en büyük idare amiri) gönderilen bir şifre telgrafta yer değiştirme uygulamasının gayesi şu şekilde açıklanmaktadır(1):
"Ermenilerin bulundukları yerlerden çıkarılarak belirlenen bölgelere sevklerinden hükümetçe takip edilen gaye, bu unsurun hükümet aleyhine faaliyetlerde bulunmalarını ve bir Ermenistan Hükümeti kurmaları hakkındaki millî emellerini takip edemeyecek bir hale getirilmelerini sağlamak içindir. Bu kimselerin yok edilmesi söz konusu olmadığı gibi, sevkiyat esnasında kafilelerin güvenliği sağlanmalı ve Göçmen Ödeneği'nden harcama yapılarak yeme-içmelerine ilişkin her türlü önlem alınmalıdır.
Yerlerinden çıkarılıp, sevkedilmekte olanlardan başka, yerlerinde kalan Ermeniler bundan sonra yerlerinden çıkarılmamalıdır. Daha önce de bildirildiği gibi asker aileleriyle ihtiyaç nispetinde sanatkâr, Protestan ve Katolik Ermenilerin sevk edilmemesi hükümetçe kesin olarak kararlaştırılmıştır.
Ermeni kafilelerine saldırıda bulunanlara veya bu gibi saldırılara önayak olan jandarma ve memurlar hakkında şiddetli kanunî önlem alınmalı ve bu gibiler derhal görevlerinden el çektirilerek Divan-ı Harp'lere teslim edilmelidir. Bu gibi olayların tekrarından vilâyet ve sancaklar sorumlu tutulacaklardır".
27 Mayıs 1915'te Ankara'ya gönderilen gizli şifrede; "Ermeniler hakkında hükümetçe alınan önlemler, sırf memleketin huzur ve düzenini sağlamak ve korumak mecburiyetine dayanmaktadır. Ermeni unsuruna karşı Hükümetin yok etmeye yönelik bir siyaset izlemediğinin göstergesi, şimdilik tarafsız bir durumda kaldıkları görülen Katolik ve Protestanlara dokunmamış olmasıdır." denilmektedir(2).
Öte yandan Ermenilerden zararlı kimselerle komite başkanlarının sürülmeleri konusunda Hükümetin yayınladığı bildirinin, bazı yerlerde yanlış anlaşıldığı görülmektedir. Buna bağlı olarak pek çok yerde, yakalanan Ermeni çeteler, faaliyetlerini daha rahat sürdürebilecekleri yerlere sevk edilmiştir. Bunun üzerine Talat Paşa 1 Haziran 1915'de bütün vilâyetlere bir genelge daha yayınlayarak bu gibi Ermenilerin bulundukları yerlerden alınarak karışıklık çıkaramayacakları yerlere yerleştirilmelerini ve sürgün işleminin sadece bozguncu ve isyancı Ermenilere uygulanmasını bildirmiştir(3).
Ayrıca, Mamuretülaziz vilâyetine gönderilen 13 Haziran 1915 tarihli şifrede de, Divân-ı Harp'e verilmiş Ermenilerden başka, göçe tabi tutulması gereken Ermenilerin bu konudaki özel bildiriye uygun olarak vilâyetin uygun yerlerinde bulundurulması ve bunların Musul'a gönderilmelerine şimdilik gerek olmadığı bildirilmiştir(4).
14 Haziran 1915'de Erzurum, Diyarbekir, Mamuretülaziz ve Bitlis vilâyetlerine gönderilen şifrede ise, yerleri değiştirilen Ermenilerin yollarda hayatlarının korunması gerektiği belirtildikten sonra; göç sırasında firara yeltenenler ve korunmalarından sorumlu olanlara karşı saldırıda bulunanların yola getirilmesinin doğal olduğu; ancak, buna hiçbir şekilde halkın karıştırılmaması ve Ermenilerle müslümanlar arasında öldürmeye yol açacak ve aynı zamanda dışarıya karşı da pek çirkin görünecek olayların çıkmasına kesinlikle fırsat verilmemesi istenmiştir.
Sözde Ermeni soykırımı iddiacılarının sözünü ettikleri telgrafa gelince(5):
Aram Andonian adlı bir Ermeni, 1920 yılında Londra'da yayınladığı "Naim Bey'in anıları / Ermenilerin Tehcir ve Katliamına İlişkin Resmi Türk Belgeleri" isimli kitabında konuya temas etmiştir. Söz konusu kitap daha sonra Paris'te "Ermeni Katliamına İlişkin Resmi Belgeler" ve Boston'da ise "Büyük Suç, Son Ermeni Katliamı ve Talat Paşa, İmzalı Orijinalleriyle Resmi Telgraflar" adı ile yayınlanmıştır.
Kitapta yer alan ve Talat Paşa'ya atfedilen telgraflar; bir soykırım suçlusu yaratmak amacıyla üretilmiş sahte belgelerdir. Şinasi Orel ve Süreyya Yuca tarafından bu belgeler üzerinde yapılan inceleme sonucunda;
"belgelerin alındığı söylenen Naim Bey isimli şahsın Halep İskan Dairesi'nde hiçbir zaman çalışmadığı, belgelerin otantik ve kullanılan kağıtların Osmanlı Devletinin yazışmalarda kullandığı kağıt türünde olmadıkları, orijinal nüshalarının Başbakanlık Arşivindeki İçişleri Bakanlığı belgeleri arasında bulunmadığı, sahte belgelerde yer alan kayıt numaralarında çıkış adresi olarak gösterilen daire kayıtlarında bu evraklara rastlanmadığı, Hicri ve Miladi tarihlerde hata yapıldığı, imzaların gerçekleriyle uyuşmadığı, Osmanlıca yazım kurallarında rastlanılmayacak hatalara yer verildiği"
gibi çok sayıda somut delillere rastlanılmıştır.
Ayrıca, "kitapta kullanılan belgelerin orijinallerinin Manchester'deki Ermeni Bürosunda olduğu" söylenmesine rağmen, bugüne kadar dünya kamuoyunun bilgisinden ve incelemesinden ısrarla kaçırılması ve "doğruluğunun Osmanlı dönemindeki Halep Ermeni Birliği'nin raporuna dayandırılması" gibi durumlar Ermenilerin sözde soykırım maksatlı iddialarının ne ölçüde gerçek dışı olduğunu göstermesi açısından önemlidir.
KAYNAK:
Halaçoğlu, Prof. Dr. Yusuf-; Ermeni Tehcirine Dair Gerçekler (1915), TTK Yayını, Ankara 2001.
DİPNOTLAR
1) DH. EUM. 2. Şube, 68/80.
2) DH. EUM. 2. Şube, 68/71; 2. Şube 68/84 (bk. belge 192, 200).
3) DH. EUM. 2. Şube, 68/101 (bk. belge 217).
4) Yer değiştirme uygulamasına tabi tutulan nüfus içerisinde yer alan Halep'deki 26.064 Ermeni nüfusu, göç ettirilenler içerisine dahil edilmemiştir. Çünkü yeni yerleşim bölgesine varanlar, Anadolu'dan gönderilenlerden oluşmaktadır. Öte yandan Haleb'e gelenlerin yüz bin civarında olduğu bildirilmesine karşılık (bk. DH. EUM. 2. Şube, 68/80) buraya gelen nüfus 100.000 olarak alınmıştır.
5) OREL, Şinasi, Yuca SÜREYYA, Ermenilerce Talat Paşa'ya Atfedilen Telgrafların Gerçek Yüzü, Türk Tarihi Kurumu Yayını, Ankara 1983
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder